මක්කම යනු පැරණි බෞද්ධ පුද බිමක්ද?

යම් වකවානුවක, යම් ප්‍රදේශයක ස්ථාපිතව පවතින ආගමක් විවිද හේතුමත කාලයාගේ ඇවෑමෙන් තුරන්වී ගොස් නව ආගමකින් එම රික්තය පුරවා තිබෙන බව ඉතිහාසය පිරික්සීමේදී පෙනී යන කරුණකි. ඇතැම්විට මෙය සිදුවන්නේ එම ආගම අදහන ජන කොට්ඨාශය ස්වාභාවික හෝ වෙනයම් කරුණක් මත තුරන්වීම, නැතහොත් ඔවුන් පසුකාලීනව යටත්කරගනු ලබන වෙනත් පාර්ශවයක් විසින් ඔවුන් අදහන ආගම අදහන්නට බල කිරීම වැනි කරුණු මෙන්ම තමන් දිගුකලක් අත්විදින පීඩාකාරී කරුණක් තමන් අදහන ආගමින් සහනයක් ලබා නොදෙන කල එය වෙනත් ආගමකින් ඉටුවේනම් එම ආගම ඇදහීමට නිරායාසයෙන්ම පෙළඹීමයි.

ලංකාවේ සෑම ආගමක්ම අදහන බැතිමතුන් වන්දනාමාන කරන පුදබිම් දෙකක් ඇත. එකක් නම් රුහුණු පුරවරයේ පිහිටා ඇති කතරගම දෙවිදුන්ගේ පුදබිම වන අතර අනෙක නම් ශ්‍රී පාදස්ථානයයි. මෙයින් ශ්‍රී පාදස්ථානය බෞද්ධයන් වශයෙන් අපට වැදගත් වන්නේ එහි බුදුන්ව‍හන්සේගේ පාද ස්පර්ශයෙන් පූජනීයත්වයට පත්වීම වන අතර අන්‍යආගමික බැතිමතුන්ටද ඔවුන්ගේ ආගමික මතිමතාන්තරයන් හෝ ඇදහීම් අනුව වැදගත් ස්ථානයකි. ශ්‍රී පාදස්ථානය පමණක් නොව ලෝකයේ තවත් ස්ථාන කිහිපයකම බුදුන් වහන්සේගේ පාද ස්පර්ශය ලැබූ ස්ථාන ඇතැයි සැලකේ. ඒවානම් මකුලකාරාමය,සච්චබද්ධ පර්වතය, නර්මදා නදී තෙර යන ස්ථානයි. මේ අතරින් මකුලකාරාමය යනු මක්කම පිහිටි විහාරයයි. එනම් අරාබියේද බෞද්ධයන් සිටි බවටත් පසුව ඔවුන් මුස්ලිම්කරණයට ලක්වූ බවත් විවිද ඉතිහාසඥයන් මත දක්වා ඇත.

මේ පිළිබදව සහ තවත් පෙරදිග සම්ප්‍රධායන් හා මැකී ගිය උරුමයන් පිළිබදව කතාකෙරෙන පොතක් ගැන අද සදහන් කිරීමට කැමැත්තෙමි. එම පොත නම් කොලට් සේනානායක හා නාරද කරුණාතිලක යන මහත්වරුන් විසින් රචිත අල්ලාහු අක්බර් නම් කෘතියයි.

බෝධි සභාව නම් ආයතනයක් විසින් ප්‍රකාශයට පත් කර ඇති මෙම පොතේ මිල හරි හැටි නොපෙනෙන නිසා සදහන් කිරීමට නොහැකියාවක් ඇති අතර මෙහි ISBN අංකය - ISBN 955-8580-00-7 වේ.

ඉතිහාසයේ වැලලී ගිය සංසිද්ධි හා සම්මතයට එපිටින් යමක් දකින්නට කැමති පාඨකයන්ට තම දැනුම තවත් ඉදිරියට ගෙන යන්නට මෙම පොතත් දායක වේ යයි සිතමි...