මධ්‍යතන යුගයේ ගැහැණු සමග මධ්‍යතන යුගය පිලිබදව ලියු ලිපි පෙලේ හයවැන්න... Medieval Woman and their Duties - VI

ඔබට මතකද දන්නෙත් නැහැ මීට මාස කිහිපයකට පෙර මධ්‍යතන යුගය ගැන ලිපි පෙළක  සත් සමුදුරේ පළ වූවා. මේ එහි හය වැන්නයි. විවිද හේතු නිසා මෙම ලිපි පෙළ ඉවරයක් කරන්නට නොහැකිවූවත් එම යුගයේ අමිහිරි එහෙත් ඉතිහාසයමය වශයෙන් අපට දැන කියාගන්නට යම් දෙයක් තිබෙන කාල වකවානුවක් පිළිබදව ලිපි පෙල මෙවර සම්පූර්ණ කර තබන්නට සිතුවා. එසේම මෙහි ඉදිරිලිපි පෙලේදී  නොදන්නා කාරණා රැසකුත් ඔබට දැනගැනීමට හැකියාව උදාවනු ඇතැයිද අපේක්‍ෂා කරන බව කියන්නට කැමැත්තෙමි.

මධ්‍යතන යුගයේ කාන්තාව සලකා ඇත්තේ දෙවන මට්ට‍මේ පුරවැසියකු ලෙසටයි. විවාහයට පෙර පියාටත් ඉන් අනතුරුව ස්වාමීයාටත් යටහත්පහත්ව කීකරුව කාන්තාව සිටිය යුතු යයි එදා සමාජය බලාපොරොත්තුවූවා වගේම ඒ ආකාරයෙන් ක්‍රියාවටද නැංවූ බව පැවසෙනවා. එහෙත් එයින් සියළුම කාන්තාවන් එදා ගෙදරට වැදී ගෙදර වැඩම කළා යයි අදහස් නොකරන බවද පැවසිය යුතුය. ප්‍රවේණි දාස පැලැන්තියේ ඇතැම් කාන්තාවන් ගෙදර දොර වැඩ පමණක් කළද සමහරක් සිය ස්වාමියා සමග ගොවිපොලේ හෝ ඔහු යෙදී සිටින කර්මාන්තයට හවුල් වීමද සිදු කරන තිබෙන අතර පොදුවේ ගත් කල කාන්තාව ආහාර පිසීමටත්, තමන්ගේ හා තම නිවසේ වසන්නන්ගේ වස්ත්‍ර සැකසීමද සිදුකර තිබෙනවා. තවද අතලොස්සක් වූ වංශවත් කතුන් ජාතික මට්ටමෙන් බලපෑම කළ හැකි තත්ත්වයකද පසුවූ බව පවසන අතර අනෙකුත් වශවත් කතුන් සිය ස්වාමියා යටතේ සිටියත් ඔහු මිය ගිය පසු එම දේපළ  පරිපාලනය හා තමන්ගේ බලකොටුවට හෝ ඉඩකඩම් වලට පහර දීමට පැමිණෙන සතුරන්ට එරෙහිව සිය හමුදාව මෙහෙයවීමටත් පසුබට වී නැහැ. තවද සිය ස්වාමිය කුරුස ‍යුද්ධයට හෝ වෙනයම් යුද්ධයකට සම්බන්ධව ඇත්නම් සිය දේපළ පරිපාලනය භාරව තිබී ඇත්තේද කූලීන කාන්තාවන් වෙතයි.


කුලීන පවුල් වල අවිවාහක කතුන්ට පිරිමි සහෝදරයන් නැතිනම් දේපල වල පරිපාලන බලතල තිබුනද යම් හෙයකින් ඔවුන් විවාහවුවහොත් එම දේපල අයිතිය ස්වාමියට පැවරෙන බවද පැවසෙනවා.

එදා කාන්තාවන් අවිවාහකද නැත්ද යනවග හදුනාගැනීමට හැකි සරළ ක්‍රමයක්ද තිබුනා. එනම් අවිවාහක තරුණියන් කොණ්ඩය ආවරණය නොකොට නිදහසේ තබා ගත්තත් විවාහක කතුන් සිය "විනීතභාවය" පෙන්වීමට කොණ්ඩය ලිනන් රෙදි කඩකින් ආවරණය කරගෙන සිටි බව පැවසෙන අතර කූලීන කාන්තාවන් මෙය සදහා රනින් අලංකාරය කරන ලද වටිනා රෙදි කඩක් භාවිතා කළ බවද පැවසෙනවා. 

චිත්‍ර ශිල්පියකු මධ්‍යතන යුගයේ කාන්තාව දුටු අයුරු

එදා තරුණියකට විවාහයක් කර ගැනීමට දෙමව්පිය කැමැත්ත අනිවාර්යය බවත් පැවසෙනවා.එසේම යම් කතකට දික්කසාද වීමට අවශ්‍යවූවත් එය ස්වාමියා විසින් කළ යුතු කාරණයක් වූ අතර කාන්තාවට සිය කැමැත්තෙන් එය සිදුකරගැනීමේ හැකියාවක් එදා තිබී නැහැ. දුප්පත් පවුල් වල තරුණියන්ට වයස විසි ගණන් වන තුරු විවාහ වීමට හැකියාවක් ලැබුනේ නැහැ. එයට හේතුව යම් හෙයකින් ඔවුන් විවාහවුවහොත් සිය ස්වාමිය සමග යාමට සිදුවීමෙන් එම පවුලේ ශ්‍රමබලකාය අඩුවන අවාසිය නිසා දෙමව්පියන් අඩු වයසින් සිය දියණියන් විවාහ කර දීමට පෙළඹුනේ නැහැ. එහෙත් ඇතිහැකි වංශවත් පවුල්වල ‍එම තත්ත්වය වෙනස්වූවා. එදා වෛද්‍ය විද්‍යාව හා තාක්‍ෂනය දියුණු මට්ටමක නොතිබූ නිසා බොහෝ ලෙඩ රෝග වලදී වාසනාව හෝ දරාගැනීම හෝ නිසි අවස්ථාවේ අවම මට්ටමේ හෝ තිබූ සෞඛ්‍ය පහසුකම් ලැබුනහොත් මිස ජීවිතය අනතුරුට පත්වීමට තිබූ ඉඩ කඩ වැඩි බව පැවසෙන අතර කාන්තාවන්ගේ දරු ප්‍රසූතියද ඉතාම අවධානම් දෙයක් වූ බව පැවසෙනවා. උක්ත කරුණට අදාලව එදා වෛද්‍ය පහසුකම් වල ඌනතාවයන් නිසා ප්‍රසූතියේදී සිදුවූ මාතෘ මරණ සංඛ්‍යාවද ඉහළ බව පැවසෙන අතර එදා කාන්තාවන්ගෙන් 20% ක් පමණ මිය ගොස් ඇත්තේද දරු ප්‍රසූතීන් වලදීය. විශේෂයෙන් තරුණියන්ගේ මරණවලට බොහෝවිට හේතුවී ඇත්තේ මෙම ‍තත්ත්වයයි.

වංශවත් පවුල් වල කාන්තාවන් දරුවන් බිහි කළද ඔවුන් රැකබලා ගැනීම, පෝෂනය ආදිය ඔවුන් විසින් සිදු නොකළ අතර එය කිරි අම්මලා විසින් සිදුකර තිබෙනවා. එහෙත් දිළිදු පවුල් වල කාන්තාවන්ට නම් දරුවන් රැක බලා ගැනීමද සිය අනෙක් රාජකාරි වලට අමතරව සිදුකළ යුතුව තිබෙනවා. කෙසේවෙතත් දිළිදු පවුල්වල කතුන්ට අත්විදින්නට සිදුවූ අධික වෙහෙස හා සෞඛ්‍ය පහසුකම් වල හීනතාවයත් නිසා සිය වයස හතලිස් ගණන් වන විටම මෙලොව හැරයාමට බහුතරයකට සිදුවූ බවද සදහන්ය.

http://www.historylearningsite.co.uk/medieval_women.htm

එහෙත් කාන්තාවන් දුර්වල හා දීන තත්ත්වයෙන් සෑම විටකම සිටි බවක් මෙයින් කියවෙන්නේ නැහැ. ඇතැම් කාන්තාවන් සතුරන්ගෙන් තම ගමට, නගරයට හෝ බලකොටුවට ප්‍රහාර එල්ල වන විට ඔවුන් හා සටන් කිරීමට පිරිමින් හා එකතුවී තිබෙනවා.

කාන්තාවන් එදා මුළුමනින්ම මුළුගැන්වී නොසිටි බවට හොදම උදහරණය John of Ark හෙවත් The Maid of Orléans චරිතයයි. ක්‍රි.ව. 1412 දී ප්‍රංශයේ අද නැගෙනහිර කොටසට අයත් පෙදෙසක උපත ලැබූ ගම්බද ගොවි දියණිකය වූ ඇයට වයස අවුරුදු 13 දී දෙවියන් විසින් එංගලන්තය, ප්‍රංශය යටත් කර ගැනීමට පැව‍සූ බව පවසා තිබෙන අතර ඇය එයට ප්‍රතිචාර දක්වා තිබෙන්නේ බියට පත්ව නොව ඔවුන් හා යුද්ධයකට නායකත්වය දීමට පැමිණීමෙනුයි. ප්‍රංශයේ හත්වන චාර්ස් රජුට පක්‍ෂව සටන් කළ ඇය ඒ වන විටත් ප්‍රංශය හා එංගලන්තය අතර පැවති Hundred Years' War හි කැපී පෙනෙන යුද ජයග්‍රහණයන් රැසක්ද අත්කරගැනීමට සමත්වුනා.

එහෙත් ප්‍රංශයට එරෙහිව එංගලන්තය වෙනුවෙන් සටන් කළ Burgundians වරුන් ඇයව අල්ලාගෙන මුදල් ගෙන එංගලන්තයට භාරදෙන අතර එංගලන්තයේ පාලනය ඇයට දෙන දඩුවම නම් පුළුස්සා මරා දැමීමයි. ඇයට එරෙහිව ඔවුන් නගන චෝදනාව ඇය මායාකාරියක බවයි. මෙකල "මායාකාරීයන්ට" යුරෝපයේ ලබා දුන් දඩුවම මෙසේ කුරිරු ලෙස පුළුස්සා දැමීමයි. කෙසේවෙතත් පසුකළෙක මෙම චෝදනාව කතොලික පල්ලිය විසින් නිවැරදි කරනු ලබන අතර ඇය එසේ "මායාකාරියක" නොවන බව පවසා ශාන්තුවරියක් ලෙසද පසුව නම් කරනු ලබනවා.

එදා ඉතාම අල්ප වූ කාන්තාවන් සංඛ්‍යාවක් ලේඛන කලාවේ යෙදී සිට ඇති අතර පහළම ස්ථරයේ කාන්තාවන්ට ලේඛණ කලාවේ යෙදෙනවා තබා අකුරක් වත් ඉගනීමට අවස්ථාවක් නොලද නිසා මෙම කාර්යයේ නියැලෙන්නට ඇත්තේද අනිවාර්යයෙන්ම වංශවත් කාන්තාවන් විය යුතුය. කෙසේවෙතත් පිරිමි ලේඛකයන් මේ පිළිබදව මනාපයකින් පසුවූ බවක් පෙනෙන්නට නොමැති අතර ඔවුන්ගෙන් මෙම කාන්තාවන්ට බාධා එල්ලවූ බවද පැවසෙනවා. කො‍හොමනමුත් මෙයින් පෙනී යන්නේ එදා කාන්තාවන් අතලොස්සක් හෝ සමාජයේ මුල් බැදගෙන තිබූ කාන්තාවන්ට අයත් කාර්යයන්ගෙන් වෙනස්වද ක්‍රියාකර තිබෙන ආකාරයයි.

මධ්‍යතන යුගයේ නගරබද කාන්තාවන් ගත් විට ඔවුන් විවිදාකාරයේ රැකියාවල නිරතව තිබෙනවා. ඔවුන්ට ලැබී ඇත්තේ අඩු ගෙවීමක් නිසා ඇතැම් විට රැකියා එකක් නොව කිහිපයක්ම එකවර කිරීමට උවද සිදුව තිබෙනවා. ජීවන වියදම ඒ අවධියේ වුව වැඩි නිසා ඒ හැරෙන්නට විකල්පයක් විවාහක හෝ අවිවාහක නගරබද කතුන්ට තිබී නැහැ. ඔවුන් වෙළඳ හල් වල, බේකරිවලට‍, රෙදි නිපදවන කම්හල්වල යනාදී විවිදාකාර ස්ථානවල රැකියා කර තිබෙනවා.

(වඩාත් සවිස්තරව බැලීමට මෙය මත click කරන්න)

එපමණක් නොවේ ඇතැම් කුලීන කාන්තාවන්ට අවශ්‍ය නම් කන්‍යාරාම හෝ තාපසිකාරාම වලට සම්බන්ධවී පැවිදි ජීවිතයකට අනුගතවීමටත්, අනෙකුත් කාන්තාවන්ට එදා නොලැබෙන අධ්‍යාපනය ලැබීමටත්, සාමාන්‍ය කාන්තාවන් බැදී ඇති වගකීම් වලින් නිදහස්ව ජීවත්වීමටත් අවස්ථාව ලබා දෙනවා. දශක කිහිපයක සිටම රූපවාහිනියේ විකාශය වූ රොබින් හුඩ් කතා මාලාවේ මැරියන් කුමරිය පිළිබදව ඔබට මතක ඇතිනම් මේ පවසන දෙය හොදින් වැටහෙනු ඇත.

කෙසේවෙතත් සාමාන්‍ය සමාජයේ කුලීනයන් වෙසෙන ආකාරයට වඩා වෙනස් අයුරකින් මෙහිදී පූජකවරය ලබන කාන්තාවන්ට හැසිරීමට සිදුව තිබෙනවා. ඔවුන්ටම වෙන්වූ නීති පද්දතියක් හා ක්‍රමවේදයක් වූ අතර ආගමික කටයුතු වලට අමතරව ආගමික පොත් පත් කියවීම, ඒවා නැවත පිටපත් කිරීම ඔවුන්ට පැවරුන ප්‍රධානම කාර්යයන් වූවා. එසේම ඊට අමතරව දුප්පතුන්ට හා රෝගීවූවන්ට ආහාර හා බෙහෙත් ආදිය ලබා දීම මගින් පිහිටවීමත් වන්දනාවේ හෝ දුර බැහැර සිට පැමිණ තාපසාරාමයේ හෝ කන්‍යාරාමයේ නවාතැන් ලබන්නන්ට අවශ්‍ය උපකාර ලබාදීමත් ඔවුන්ට අයත් කාර්යයන්ව තිබුනා. ඒවගේම ඔවුන්ගේ තාපසාරාමයට අයත් භූමියේ ගොවිපල පවත්වාගෙන යාම, මසුන් ඇති පොකුණු, වී මෝලේ කටයුතු මෙන්ම උද්‍යාන නඩත්තුවද පූජකවරියන් හෝ පූජකවරුන්ට අයත් කාර්යයන් ලෙස සැලකූ අතර පිටතින් සහයක් නොගෙනම ඔවුන්ට එම කටයුතු කරගෙන යාමටද සිදුවූ බව පැවසෙනවා. ඇතැම් තාපසාරාම වල රෝගීවුවන්ට පිහිටවීමට රෝහල් පවා පිහිටුවා තිබූ බවද පැවසෙනවා. සාමාන්‍ය සමාජයේ වගකීම් වලින් නිදහස් වීමට හැකිවූවත් යම් හෙයකින් කාන්තාවන් ‍මෙවන් ආගමික යාන්ත්‍රණයකට එක්වුවහොත් සිය දිවිය පුරා ගෙවන්නට සිදුව තිබෙන ජීවිතය මෙය බවත් පැවසෙනවා.

එසේ ගත්කළ ලෝකයේ බොහෝ කලාප වල කාන්තාවට අත්ව තිබුනේ බොහෝදුරට එක හා සමාන තත්ත්වයක් බව පෙනෙන කරුණක්. තව දෙයක් තමයි මෙවන් පසුගාමී තත්ත්වයක් තිබූ යුරෝපයේ කාන්තාව ඉතා වේ‍ගයෙන් ඉදිරියට ගියත් ලෝකයේ සෑම කලාපයකම කාන්තාවන්ට එම වාසනාව තිබුනේ නැහැ.

මෙම ලිපි පෙලේ මීට පෙර ලිපි වලට පස්වන ලිපිය ඔස්සේ යාමට හැකි නිසා එම ලිපියේ සබැදියත් මෙතන තබන්නම්.

මධ්‍යතන යුගයේ ගමේ ලොක්කෝ හා සොක්කෝ - 5

එසේ නම් හත්වන ලිපියෙන් තවත් කරුණු ගැන කතා කරමු...